Historie

In de Tilburgse Courant van 5 januari 1935 staat een uitgebreid verslag van de nieuwe look van Garage Knegtel: “Door de ingangspoort aan de Heuvel loopt men op een monumentale gevel in moderne stijl af met een frontbreedte van 18 meter. Het eerst opvallende is de royale en fris aandoende gevel in strakke, maar toch „melodieuze" lijnen met in het midden de grote entree naar de nieuwe garage, achter aansluitend aan de oude werkplaats. Links kent men de kantoorruimte nog terug, hoewel ook zeer verfraaid en gemoderniseerd, terwijl rechts de dag-en-nachtportier zijn loge heeft. Geheel rechts naast deze portiersloge, in de hoek en linea recta liggende t.o.v. de ingang van de straat is een verkleinde uitgave van den Antwerpschen Scheldetunnel aangelegd in de vorm van een langzaam glooiende oprit naar de eerste verdieping, waar garage no. 2 zich bevindt boven de gehele oppervlakte van de gelijkvloerse werkplaats. Alvorens beneden de garage te betreden, komt men tussen kantoor en portiersloge onder een — bij avond indirect verlichte — portiek en staat de automobilist meteen droog als hij soms bij late avond of nacht zelf eens de grote dubbele schuifdeuren moet openmaken. Deze deur, een pracht stukje werk, die zo mooi is, dat ze uitstekend zou uitkomen in een wintertuin in een groot hotel, is een eigen schepping en constructie van de architect en het is zeer galant van hem om eraan te denken, dat ook vele dames auto rijden en hij daarom het openschuiven van deze geweldige, half-glazen deuren, zó gemakkelijk en zó licht heeft gemaakt, dat men deze „openingsplechtigheid" met één vinger kan verrichten. Achter deze ingang, waar toiletten zijn ondergebracht en een oliewinkeltje, staat men voor een 60-meter diepe ruimte, aansluitend op de aan het Piusplein grenzende werkplaats. Hier is met een grote middenruimte plaats voor tientallen auto's langs de kanten, terwijl elk verloren hoekje weer benut is om materiaal weg te bergen. In de uiterste rechterhoek van de beneden-garage ligt een ijzeren plaat, waaronder zich een grote tank bevindt met trechtervormige opening, waarboven de afgewerkte en vuile olie van de auto’s wordt afgetapt tot een hoeveelheid van 5000 Liter. De vloer van deze garage is gemaakt van „Silbit-carburundum", wat in de praktijk betekent, dat het een volkomen slipvrije substantie is. In de kelder bevinden zich drie ketels met een capaciteit voor de centrale stoomverwarming van 400.000 calorieën en 200 meter verwarmd oppervlak aan radiatoren. De oprit naar de boven-garage is ruim 40 meter lang en voert naar een al even imposante ruimte, waaraan — boven de bestaande werkplaats en dus ook uitziende op het Piusplein — een wasserij en een hypermoderne smeerinrichting is verbonden met een magazijn voor de grotere onderdelen. Hier bevinden zich ook vier telescopische, met luchtdruk werkende autoheffers. Om te voorkomen, dat een automobilist, die zijn wagen vóóraan moet stallen, niet weer het gehele lokaal moet af tippelen om via den ‘tunnel’ naar beneden terug te gaan, is er aan die voorzijde een trap, die onder bij de ingang achter de portiersloge uitkomt. Natuurlijk is zowel boven als beneden in ruime mate aan de nodige ventilatiemogelijkheden gedacht. De vloer van de boven-garage is voorzien van vele vakken van dikke glazen tegels, die vanuit het sheddak het daglicht naar beneden doorlaten. Begrijpelijkerwijze heeft men in alles de nieuwste snufjes kunnen toepassen zoals beschermde contacten, waterdichte lichtpunten en z.g. antinyt-kabels in plaats van roestende buizen. Aan de zijde van de Julianastraat — tussen de intact gebleven showroom en werkplaats, is het grote onderdelenmagazijn aanzienlijk uitgebreid en hier kan men alles krijgen wat tot een Ford behoort”.